Benim minik mucizem, 28.05.2010 tarihinde, sabah 8.40'da, 3.340 gr ve 50 cm olarak; gözleri açık geldi dünyaya. Gözleri hala faltaşı gibi kocaman kocaman bakıyor. Zaten hamileliğim sırasında da, son aylarda, ultrasonda da biz onun gözlerini açık görmüştük ve babasıyla bayağı bu şoku atlatamamıştık.
Kızım şimdi neredeyse 8. ayını dolduracak. Bu blogu daha öncede yazabilirdim ama ben eski kafalılıktan mıdır, nostalji severlikten midir, hamileliğimin başından beri bir günlük tuttum. Her kontrolde ne kadar olduğunu, neleri geliştiğini bu deftere hamileliğimden şimdiye dek not ettim. Bundan sonra da onu tutmaya devam ederim sanırım çünkü ben teknolojiye çok fazla güvenmeyenlerdenim. Dijital makineyle çekilen resimlerden en güzellerinide ara ara bastırırım mesela. Neyse...
Mucizem 8 ayını doldurmaya yakın olduğu şu günlerde;
* Hala çok cılız bir bebek - Vermezsen bütün gün ağlamaz ben açım diye... Ve daha sadece 6.640g.
* Hala mutlu bir bebek - Doğduğu günden bugüne, çok büyük bir derdi olmazsa ağlamaz, huysuzluk etmez, beni huzursuz etmez.
* Hala tam oturamayan bir bebek - İsterse oturuyor birazcık ama genelde destek olmazsa devriliyor.
* Hala sabit bir bebek - Tembel tavuk; ne bir emekleme, ne bir yürüme, ne de bir yerlere tutunup bir ayaklanma belirtisi yok. Sadece dönerek gidiyor gideceği yere.
* Hala parmak emen bir bebek - Emzikde emer verirsen...
* Hala yan yatarak uyuyan bir bebek - Yan bir şekilde kulağının üstüne yata yata kulakları kepçe oldu akıllımın.
* Hala 2 tane dişi olan bir bebek - Üsttekilerde patladı patlayacak ama patlayamıyor. Çocuğumu huzursuz ediyor o muzur üst dişler.
* Hala "bababababab" diyerek babasının koltuklarını kabartan bir bebek.
* Hala ananesinin kucağına gider gitmez hoplamaya başlayan bir bebek
* Hala giyinmeyi ve soyunmayı sevmeyen, her seferinde ağlayan bir bebek
Şimdilik aklıma gelenler bunlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder